System methodic

A way of life

System methodic forms the middle of a threefold structure. This structure is analogous to the threefold soul abilities: thinking, feeling and willing. This makes that system methodic (analogous to feeling) forms the middle between the system systematic (analogous to thinking) and system logic (analogous to willing).

This threefold structure stems from an ancient past, in many ways and in many areas, to be found in mythical thinking. The three-fold soul ability has, among others, Plato yet taken to heart, that is why we can still appreciate his inheritance on the subject of this human image within the whole of the system dynamic learning how to think and to work.

You can also find this threefoldness traditionally in the philosophy, literally the love of wisdom (Sophia) in which a distinction was usually made in respectively metaphysics (analogous to the thinking / systematic), aesthetics (analogous to the feeling / methodic), and ethics (analogous to the willing / logic).

This threefold dynamic is further shaped in artesS context in human dynamics (`Praktische menskunde´ initiated by Ate Koopmans) and organisation dynamics. Two work areas upon which within artesS connection system dynamics are practically applied.

A threefold structure analogous to thinking, feeling and willing shows in a simple manner how we in the systematics are – in a thinking way- in search for the general and in the logic are in search for the particular to what we still need to relate to in the willing. The dynamics between the general and the particular are understood in these as polar and complementary, the one is not without the other, though they are very distinct levels. Likewise the thinking and the willing, we can further define these levels as abstract and concrete.

Abstract wants to say as much as withdrawn from life, deathlike and structured, silent and recorded. Concrete indicates con crescere, to make it grow, changing, find yourself in development of all that lives. Nothing is dead, because everything flows incessantly and yet a moment can be found to have the flowing taken in an idea, concept, rule and / or formula.

These two distinct levels of the unchangeable and the changeable we see back in how we have started arranging respectively system systematic and system logic. System systematic is concerned with setting up the unchangeable so that it and stands on its own (closed) and open in relation to other systems and or concepts. System logic involves arranging and visualizing the changeable, which can enter openly on a research question.

System methodology has its focus on the middle between system systematic (setting up the system itself) and system logic (exposing what happens). System methodology focuses on the how in order to mediate both distinguished levels, the volatile in the here and now, the changeable, to relate to the lasting, the unchangeable.

These different levels can not simply be mixed up, but they must adequately relate to one another in a methodical learning course or research course. The how cannot lead to a dualism of the general and the particular, the abstract and the concrete, the unchangeable and the changeable. We can understand them as complementary counterparts, which nevertheless can form a contradiction with each other, which now – in order to escape a dilemma – requires a methodical course.

The word course already refers to the going of a path or way, in Greek hodos, and in such a way that one also has an overview of it and above all keeps standing above it, in Greek meta. From a methodical point of view, various perspectives need to be mediated sharply, namely the bird’s perspective (system systematic) and the worm perspective (system logic), coming together in the witness perspective (system methodology) in order to be able to relate freely from the spectator perspective to both counterparts.

In system methodology we can find attempts to organize our research course step by step. This means that there are distinguished steps in the logical range or in the systematic range, or how they relate to each other in an orderly manner. In doing so, we use as a starting point that what is designated in both deductive and inductive research courses as a deductive and / or inductive jump. The phenomenon of the jump shows how what to think is in the mind in one way or another is to be willing in the matter; and yet the matter is not a mind, and the mind is not a matter. We must investigate this dual connection in the methodology on its polar dynamics.

And in such a way that she step-by-step shows how we have worked or should yet to go, so that everyone else can go through this research process whether or not to verify her and or to falsify. Traditionally, the ability to commute between heaven and earth, mind and matter was awarded to Hermes (Mercury), the messenger between two worlds. Within the reach of system dynamics, we distribute this task to the researching person who wants to do justice to these two worlds, each in itself, by thinking them analytically and synthetically on a path that feels like the best of both worlds with a view to tomorrow.

Learning to think and work system dynamically has sometime started by doing so, not knowing how that worked. Only afterwards we have started to make attempts to reconstruct the steps. Particularly to be able to become a spectator of what we have developed ourselves, let alone to offer someone else the opportunity to learn how to make this system-dynamic thinking and working method your own.

The steps, where possible, have been tested against their analogy in the empirical and phenomenological cycle. Even stronger, both cycles are an inseparable part of system methodology, in which they can be found in the action research cycle, the research model of artesS within the functional paradigm, as distinct research routes: opposing and participatory, object-related and subject-related.

System methodology is a learning course in itself, in learning to think and work related to ourselves and our trainees in the system dynamic range, we develop more and more insight into how you can learn this trick some day. It is still in full development and here too the last word has not yet been said, let alone that we can work it out here in all its breadth and depth.

In any case, every methodical approach must respect modesty, because there are many ways to find one goal, and here too we are open to a critical constructive input that makes us learn to find a better way.

How to explore a diagram or dynagram as a hypothetical model?

First of all the explorer has to have a free open-minded attitude, because exploring is the joy of researching the unknown. Usually one seeks security, but research requires travelling from the known to the unknown, living in the (dis)comfort of the unknown; the virtue of uncertainty makes humble.

Personal development is required to establish an authentic connexion with system dynamics and vice versa system dynamics leads to purification of the personal attitude.

The investigator should make them self free from old fashioned or familiar concepts. This is mostly not easy, therefore it is never allowed to defend her/his old familiar concepts with all possible available theory, on the contrary one should always falsify her/his own concepts.

The investigator has an open mind to enter the unknown; she/he exercises the art of asking hypothetical questions about the notions modelling a hypothetical concept in a diagram or dynagram.

Without proper research of possible dynamics in the reality, e.g. a research object, it is useless to think about possible positions in any model whatsoever. It’s not just about the positions in a model, but it is important to detect the dynamics in the reality who whether or not are analogue to positions in a model.

It is important to notice that in a diagram or dynagram the image regulates the position of the notions in relation to the concept and vice versa, to detect mutual dynamics between the notions in one concept and also between the different possibilities in an image related to modelling the notions within a concept.

To detect mutual dynamics in a system it is important to see that all notions belong to one logical class. Container notions has so many underlying concepts, optics, perspectives and interpretations that it is nearly impossible to position all these different notions in one logical class, modelling them without contradictory positions in one resonant field is thus hardly possible.

When a notion is too abstract one has to seek concrete notions to divide and refine a container notion. Perhaps one can find some important dynamics relevant to explore the dimension of one notion; with the revelation of some dynamics one could explore the other relevant notions to discover a relevant system dynamic pattern between them.

Modelling a concept in a diagram or dynagram asks always to be watchfully Argus-eyed about the different optics and perspectives in relation to the specific discipline. One cannot change or mix different optics in one conceptual model, because every optic or perspective asks a specific way of thinking and working.

On the one hand one examines the different meanings of a notion within the whole of a certain concept, at the other hand one has also to explore the different dynamics between the relevant notions within a concept. Because both, dynamics and meanings are relevant to explore relevant positions in one field that image a concept. So the state of the art in system dynamic thinking and working is a model that integrates analytical notions in a synthetically dynamic image.

The relevant dynamics within one field can be represented in what we call a ground pattern, you can find and recover the relevant aspects in one sheet, because the aim of system dynamics is to create a simplex in a complex field of all possibilities and necessities.

In the ground pattern one can find the relevant system dynamic rules to validate a designed hypothetical model. These rules remain abstract, one has to concretize the relevant dynamics, based on the real dynamics of a possible conceptual system with all their relevant notions.

Een wijze van leven

Systeem methodiek vormt het midden van een drieledige structuur. Deze structuur is analoog ingericht aan het drieledige zielenvermogen van denken, voelen en willen. Dat maakt dat systeem methodiek (analoog aan het voelen) het midden vormt tussen systeem systematiek (analoog aan het denken) en systeem logiek (analoog aan het willen).

Deze drieledige structuur stamt uit een oud verleden, op vele wijzen en op vele gebieden terug te vinden in het mythische denken. Het drieledige zielenvermogen heeft o.a. Plato nog behartigd, vandaar dat we zijn erfenis inzake dit mensbeeld, nog steeds naar waarde weten te schatten binnen het geheel van het systeem dynamisch leren denken en werken.

Deze drieledigheid zag je van oudsher ook terug o.a. in de filosofie, letterlijk de liefde tot de wijsheid (Sophia) waarin gebruikelijk een onderscheid werd gemaakt in respectievelijk de metafysiek (analoog aan het denken / systematiek), de esthetiek (analoog aan het voelen / methodiek) en de ethiek (analoog aan het willen / logiek).

Deze drieledige dynamiek wordt binnen artesS verband verder vorm gegeven in human dynamics, praktische menskunde (geïnitieerd door Ate Koopmans) en organisation dynamics. Twee werkgebieden waarop binnen artesS verband systeemdynamiek praktisch wordt toegepast.

Een drieledige structuur analoog aan denken, voelen en willen geeft op een eenvoudige wijze weer hoe we in de systematiek denkend op zoek zijn naar het algemene en in de logiek op zoek zijn naar het bijzondere waartoe we ons in het willen alsnog dienen te verhouden. De dynamiek tussen het algemene en het bijzondere verstaan we in deze polair en complementair, het een is niet zonder het andere, evenwel zijn het zeer onderscheiden niveaus. Zo ook het denken en het willen, we kunnen deze niveaus nader bepalen als respectievelijk abstract en concreet.

Abstract wil even zoveel zeggen als teruggetrokken uit het leven, doods en gestructureerd, stil en vastgelegd. Concreet duidt eerder op con crescere, het doen aangroeien, veranderen, in ontwikkeling verkeren van al hetgeen leeft. Niets is dood, want alles stroomt onophoudelijk en toch kan een moment gevonden worden het stromende te doen vatten in een idee, concept, regel en of formule.

Deze twee te onderscheiden niveaus van het onveranderlijke en het veranderlijke zien we terug in hoe we respectievelijk systeem systematiek en systeem logiek zijn gaan inrichten. Systeem systematiek betreft het inrichten van het onveranderlijke en wel zo dat het en op zichzelf staat (gesloten) en open in relatie tot andere systemen en of concepten. Systeem logiek betreft het doen inrichten en zichtbaar maken van het veranderlijke, hetgeen op een onderzoeksvraag onbevangen kan toetreden.

Systeem methodiek focust zich nu op dat midden tussen systeem systematiek (het inrichten van het systeem op zich) en systeem logiek (het aan het licht brengen van wat zich voordoet). Systeem methodiek viseert het hoe teneinde beide onderscheiden niveaus te doen bemiddelen, het vluchtige in het hier en nu, het veranderlijke, te doen verhouden tot het blijvende, het onveranderlijke .

Deze onderscheiden niveaus mag men niet zo maar door elkaar halen, evenwel dienen ze op een passende wijze zich tot elkaar te verhouden in een methodische leergang of onderzoeksgang. Het hoe mag niet leiden tot een dualisme van het algemene en het bijzondere, het abstracte en het concrete, het onveranderlijke en het veranderlijke. We kunnen ze verstaan als elkaar aanvullende tegendelen, die desondanks wel degelijk met elkaar een tegenstelling kunnen vormen, hetgeen nu, om aan een dilemma te ontkomen, vraagt om een methodische gang.

Het woord gang wijst reeds op het begaan van een pad of weg, hodos, en wel zodanig dat men daar ook zicht op heeft en vooral houdt, meta, er boven staand. Methodisch gezien dient men dan ook verschillende perspectieven scherp te bemiddelen en wel het vogel perspectief (systeem systematiek) en het worm perspectief (systeem logiek), samenkomend in het getuige perspectief (systeem methodiek) om uiteindelijk van uit het toeschouwer perspectief je vrij te kunnen verhouden tot beide tegendelen.

In systeem methodiek kunnen we pogingen vinden onze onderzoeksgang stapsgewijs in te richten. Dat houdt in, dat er onderscheiden stappen zijn in het logieke bereik dan wel in het systematieke bereik, dan wel hoe ze op een ordentelijke wijze zich tot elkaar hebben te verhouden. Daarbij gaan we uit van wat zowel in een deductieve als inductieve onderzoeksgang benoemd wordt als een deductieve en of inductieve sprong. Het fenomeen van de sprong geeft weer hoe hetgeen te denken is in de geest op een of andere wijze is te willen in de stof; en toch de stof is geen geest en de geest is geen stof. Deze duale verhouding dienen we in de methodiek op haar polaire dynamiek te onderzoeken.

En wel zo, dat ze stapsgewijs zichtbaar maakt hoe we te werk zijn gegaan of nog dienen te gaan, zodat elk ander deze onderzoeksgang kan nalopen om haar al of niet te verifiëren en of te falsificeren. Van oudsher werd het vermogen om tussen hemel en aarde, geest en stof te kunnen pendelen o.a. toegekend aan Hermes (Mercurius), de boodschapper tussen twee werelden. Binnen het bereik van systeem dynamiek bedelen we deze taak toe aan de onderzoekende mens die deze twee werelden, ieder op zich, wil recht doen door ze analaytisch en synthetisch te denken op een weg die het beste van twee werelden voelt te nutten met het oog op morgen.

Systeem dynamisch leren denken en werken is ooit al doende ontstaan, niet wetend hoe dat in zijn werk ging. Pas achteraf zijn we pogingen gaan ondernemen de stappen te reconstrueren. Met name om zelf toeschouwer te kunnen worden van hetgeen we zelf ontwikkeld hebben, laat staan om een ander de gelegenheid te bieden ooit deze systeem dynamische denk en werkwijze zichzelf te leren eigenen.

De stappen zijn waar mogelijk getoetst aan hun analogie in de empirische en fenomenologische cyclus. Sterker nog, beide cycli maken een onlosmakelijk deel uit van systeem methodiek, waarin ze als onderscheiden onderzoeksgangen, opponerend en participerend, objectbetrokken en subjectbetrokken, terug te vinden zijn in de action research cyclus, het onderzoeksmodel van artesS binnen het functionele paradigma.

Systeem methodiek is een leergang op zich, in het doen leren denken en werken van onszelf en onze trainees in het systeem dynamische bereik, ontwikkelen we meer en meer zicht op hoe je dit kunstje ooit kunt leren. Het is nog volop in ontwikkeling en ook hier is het laatste woord niet gezegd, laat staan dat we het hier in alle breedte en diepte kunnen uitwerken.

In ieder geval dient elke methodische aanpak bescheidenheid in acht te nemen, daar er vele wegen zijn te vinden naar het ene doel en ook hier staan we open voor een kritische opbouwende inbreng die ons weer doet leren een betere weg te vinden.

Inhoudsopgave