Meta perspectief
Systeem dynamisch leren denken impliceert het kunnen hanteren van een wisselwerking tussen een ‘open’ denkraam en een ‘gesloten’ werkraam en hiermee het kunnen innemen van een meta perspectief.
Door de wisselwerking tussen een ‘licht bron’ (‘open’ denkraam) en een ‘grondpatroon’ (‘gesloten’ werkraam) enerzijds en anderzijds tussen 2 en/of meerdere gescheiden grammen ontstaan mogelijke nieuwe optieken en perspectieven. Dit geheel te samen in ogenschouw kunnen nemen, vormt het meta perspectief waardoor er nieuwe kennis kan oplichten en/of inlichten. Het kunnen weven tussen werkraam en denkraam geeft inzicht en doorzicht.
Nieuwe kennis kan nog van alles zijn/worden: mogelijke verhoudingen, verbanden, onderzoeksvragen, een 3de gram enz. Nieuwe kennis, die juist tot stand kan komen door het ene en/of het andere gram te relateren aan het (gesloten) werkraam en/of het (open) denkraam, waardoor het tot bewustzijn kan komen.
Twee of meerdere grammen (bijvoorbeeld gram a en gram b) zijn enerzijds van elkaar gescheiden maar zijn anderzijds geordend analoog aan het grondpatroon.
Systeem dynamisch leren denken, geeft zicht vanuit een lichtbron, een ‘open denkraam’, transcendent aan de werkelijkheid, waardoor je doorzicht verwerft.
Systeem dynamisch leren denken, geeft zicht op het grondpatroon, een ‘gesloten werkraam’, immanent aan de werkelijkheid, waardoor je inzicht verwerft.
Kennis ordenen aan de structuur van een grondpatroon maakt het mogelijk om deze kennis te toetsen aan algemene systeem dynamische regels (configuratieve componenten).
Tegelijkertijd blijft de mogelijkheid bestaan om met een open denkraam vanuit een lichtbron nieuwe kennis te verbijzonderen.
Met het woord ‘lichtbron’ willen we het verband tussen licht en denken zichtbaar maken. Aangezien het denken een licht kan werpen op de te onderzoeken data.
Meta perspectief innemen oefent een vorm van aandacht waaraan het bewustzijn kan ontwaken. Een wisselwerking tussen een gesloten werkraam en een open denkraam, waarin het denken zodanig beweeglijk wordt, dat er een lichtbron ontsloten kan worden. Lichtbron en grondpatroon vormen met elkaar een polaire dynamiek; ze zijn tegelijkertijd.
Deze lichtbron brengt een tot nu toe onvermoede dimensie aan het licht. Het pragmatische doel van systeem dynamiek moet leiden naar het openleggen van de te onderzoeken data. In het kunnen oefenen van een methodische weg, kun je deze lichtbron gebruiken om de barrières in het denken zelf te overstijgen zonder afbreuk te doen aan de rijkdom en verscheidenheid van dit denken, zodat het verborgen potentieel van de menselijke geest aan het licht kan komen.
Het belang van (onder)scheiden.
Enerzijds kun je in systeem dynamisch denken en werken alles met alles verbinden, anderzijds dien je ook het nodige te (onder)scheiden, wat met zich mee brengt dat je regels moet opstellen.
Verstoringen in en door het denken en het waarnemen, worden ingelost door de onderling te verhouden systeemvelden streng te isoleren, opdat de mogelijke spiegelingen kunnen oplichten (beeldend) en/of inlichten (begrijpend).
Voor een adequate spiegeling dient die afgrenzing zo volledig als mogelijk gerealiseerd te worden, evenwel zijn alle mogelijke analogieën slechts benaderingen van mogelijke verschillen en mogelijke overeenkomsten.
Een analogie ontstaat uit de systeem dynamische wisselwerking en/of interactie tussen 2 gescheiden systeemvelden die elk op zich zelf staan. Deze wisselwerking en/of interactie maakt een meta perspectief mogelijk.
Afzonderlijke systeemvelden zijn ideëel van aard, die alleen dan betekenis krijgen als hun onderlinge wisselwerking systeem dynamisch kan worden geoptimaliseerd.
Soms kunnen denkprocessen vanuit een eigen invalshoek onjuiste ideeën projecteren op de werkelijkheid, die achteraf niet blijken te kloppen, maar wie kan zonder die invalshoek (inclusief de blinde vlekken) zien en of denken? Vandaar dat we in het denken, middels het grondpatroon, heel bewust kaders aanbrengen. Immers de werkelijkheid op zich zelf kun je niet zien, pas door te kaderen, kan je tot waarnemen en denken komen. Anders zie je door de bomen het bos niet meer of je ziet door het bos de bomen niet meer.
Systeem dynamisch denken en werken impliceert dat je scherp dient te krijgen vanuit welk referentie kader en/of optiek je de werkelijkheid onderzoekt.
Vandaar dat het wijs is om die kaders dan ook in beeld en tot begrip te brengen als systeem dynamisch geordende waarschijnlijkheidsvelden.
Immers er is geen universele logica en of mathematica, laat staan een universele systeem dynamiek, het zijn allen slechts pogingen met hun specifieke kaders. Middels deze keurig in beeld en tot begrip gebrachte kaders, mits in systeem dynamisch geordende structuren, is het mogelijk van een nood een deugd te maken, met andere woorden niet de projecties afserveren, maar ze nutten om het ‘projectiescherm’ middels systeem dynamiek zodanig in te richten dat het zien kan oplichten en of inlichten.
De kaders die we hier bedoelen, houdt in dat je de gegeven configurtatieve componenten, bouwpatronen, grammen etc. exact dient te definiëren. Door ze zo precies mogelijk te omschrijven kunnen we mogelijke functies onderscheiden. Die functies worden in de ‘schoenveter’ (link) nader stap voor stap aan de orde gesteld en uitgelegd.
Systeemdynamiek tracht een samenhangend geheel te bewerkstelligen van afzonderlijke waar te nemen, coördinaten, verbanden, verhoudingen, raakvlakken en systeem velden.
Systeemdynamiek wil blootleggen dat in alles een totale onderlinge verbondenheid en een onderlinge gescheidenheid werkzaam wil worden.