Onderzoekend leren

Meerwaarde van samenhang tussen systeem dynamische velden.

Er zijn vele al bestaande modellen, ze zijn alleen niet met elkaar compatibel. Systeem dynamiek kent een grond systeem, die modellen compatibel maakt en ze hierdoor met elkaar kan laten combineren en resoneren.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen kwalitatieve en kwantitatieve systeem dynamiek. Meer lezen over het onderscheid tussen kwalitatieve SD en kwantitatieve SD kan via deze link. (nog link invoegen)

Binnen kwalitatieve systeem dynamiek kunnen twee of meer velden qua compositie en/of configuratie zich tot elkaar verhouden.

Elk afzonderlijk systeem dynamisch veld staat op zich zelf in relatie tot andere velden (configuratie) en elk veld kan een plek krijgen in een ander systeem dynamisch veld en/of een plek krijgen tussen andere systeem dynamische velden (compositie).

Geïsoleerde systeem dynamische velden (grammen) zijn abstracties: hun eigenschappen zijn alleen maar definieerbaar en denkbaar door middel van de betreffende wisselwerkingen met andere systeem velden. In deze hun overeenkomstige, cruciale configuratieve componenten (bronpunten, contouren, assen en resonanties) en hun verscheidene alternatieve configuratieve componenten (alternatieve coördinaten, -verbanden, -verhoudingen en -raakvlakken).

Niets staat op zich, maar krijgt pas betekenis in een te exploreren samenhang.

Een samenhang, die je kunt lezen binnen 1 gram en/of samenhang tussen meerder grammen.

Enerzijds kan iets op zich zelf staan, maar anderzijds kan het ook een nieuwe betekenis in een te exploreren samenhang krijgen. Op zich kan je uiteindelijk stellen, dat niets op zichzelf staat binnen het functionele paradigma (link), aangezien alles met alles samenhangt.

Eén systeem dynamisch uitgewerkt veld (gram) is op zich zelf zinvol, maar krijgt pas betekenis in relatie tot andere systeem dynamisch uitgewerkte velden (grammen). Hoe meer data c.q. kennis systeem dynamisch wordt uitgewerkt, hoe meer de werkelijkheid onderzocht kan worden m.b.t. haar complexe samenhang. Een systeem dynamisch verband laat mogelijke samenhangen zien tussen verschillende werkvelden.

Een systeem dynamisch veld is een verzameling van configuratieve componenten, die naar elkaar verwijzen en naar alle andere in even zoveel separate systeem dynamische velden, opdat ze hun verwijzingen aan het licht kunnen brengen.

Door middel van het grondpatroon kun je de `contouren´ complexer met elkaar in verband brengen:

Zo kunnen ‘betrekkingen’ tussen de verschillende ‘posities’ in een samenhangend geheel van ‘processen’ haar ‘inhouden’ genereren (doen worden).

* Elk afzonderlijk systeem dynamisch veld kan een mogelijk proces initiëren met andere systeem dynamische velden, hetgeen kan leiden tot nieuwe gedachte inhouden.

* Elk afzonderlijk systeem dynamisch veld kan een positie innemen tussen andere systeem dynamische velden waardoor nieuwe betrekkingen gedacht kunnen worden.

* Zoals in elk systeem dynamisch veld noodzakelijk mogelijke processen (worden) en mogelijk noodzakelijke inhouden (zijn) een samen hangend geheel vormen, zo kunnen systeem dynamische velden onderling bevraagd worden op mogelijk noodzakelijke processen en noodzakelijk mogelijke inhouden.

* Zoals in elk systeem dynamisch veld noodzakelijk mogelijke posities (zijn) en mogelijk noodzakelijke betrekkingen (worden) een samenhangend geheel vormen, zo kunnen systeem dynamische velden onderling bevraagd worden op mogelijk noodzakelijke posities en noodzakelijk mogelijke betrekkingen.

Hun zijn en worden (hun staan en ontstaan) ontlenen de systeemvelden aan de wisselwerking tussen hun wederzijdse processen en posities (inhouden en betrekkingen).

Zo bezien, verschijnt een systeem dynamisch geordende werkelijkheid, als een gecompliceerd weefsel van configuraties en composities, waarin verbindingen en afscheidingen elkaar afwisselen, overlappen of met elkaar combineren, teneinde het weven van het geheel, als een altijd voorlopige resultante van de dynamiek tussen leden en delen, in werking te zien treden.

Om systeem dynamisch te kunnen denken, dient elk waar te nemen systeem (een gram als systeem veld) geïsoleerd te worden om duidelijk gevisualiseerd te kunnen worden. Voorts moet een waar te nemen systeem ook in wisselwerking treden met andere waar te nemen systemen om duidelijk te kunnen worden waargenomen m.b.t. haar momentane configuratieve componenten op zich en in relatie tot andere waar te nemen systemen.

Gram als een subject en object betrokken instrument

De maker van een gram en een gram verhouden zich tot elkaar als twee leden en als twee delen. Als twee leden verhouden ze tot elkaar in de wisselwerking, die gaat ontstaan en uiteindelijke vormen ze enerzijds elkaars tegendeel en anderzijds elkaars tegenstelling als twee afzonderlijke delen. Deels staan ze ieder op zich en deels zijn ze met elkaar in wisselwerking, het ene is dan niet zonder het andere. De maker en de gram vormen een eenheid, die met elkaar meer kunnen dan elk afzonderlijk. Elke keer moet tussen beiden opnieuw een wisselwerking tot stand komen. Dat geldt in het bijzonder voor elkeen die al of niet met een gram aan de slag wil.

Bovenstaande wordt geschreven vanuit de optiek van het functionele paradigma waarin subject en object elkaars tegendeel vormen en dus steeds onderzocht moeten worden op hun verwevenheid en of wisselwerking. Binnen het ontologische paradigma moeten subject en object streng van elkaar gescheiden worden, binnen het functionele paradigma worden ze onderscheiden en niet gescheiden.

Vandaar dat subject en object zich tot elkaar verhouden deels als objecten / delen (ontologisch) en deels als subjecten / leden (functioneel). Functioneel betekent hier in functie van elkaar. Dat klinkt aanvankelijk vreemd, maar uit onderzoek blijkt steeds meer dat bijvoorbeeld een plant ook een waarnemend organisme is. Vandaar dat we in de fenomenologie een onderscheid maken tussen object betrokken waarnemen en subject betrokken gewaarworden, beiden zijn gelijkwaardig. (Zowel subject als object zijn een waarnemend en een gewaarwordend systeem. (LINK)

De maker van een gram en een gram zelf verhouden zich tot elkaar als twee afzonderlijke objecten. Ze zijn 2 gescheiden delen. De maker van een gram en een gram verhouden zich echter ook tot elkaar als 2 subjecten. Ze zijn 2 verbonden leden, die elkaar wederzijds in hun wisselwerking beïnvloeden.

Een subject benoemen we primair als een waarnemend systeem, anderzijds kan het object ook een waarnemend systeem worden, voor zover het object waarneemt wat het subject nog niet gezien heeft, maar wel laat zien en of horen in manifeste symptomen voor wie het wel of niet kan zien en of horen. Dat vraagt ambachtelijke scholing waarin de wisselwerking tussen subject en object al doende tot stand moet komen.

De maker van een gram ontwerpt een gram waarin hij de mogelijke dynamieken onderzoekt, die al of niet een samenhangend beeldveld vormen. Het geworpen ontwerp laat anderzijds ook zien wat de ontwerper nog niet gezien heeft in zijn ontwerp. Als de ontwerper afstand neemt dan schept hij ruimte en tijd om het ontwerp te laten spreken en hem te doen leren en inzien. Zo is het met een gram mogelijk om de wisselwerking tussen werkelijkheid en waarschijnlijkheid te onderzoeken.

Een object benoemen we als een waar te nemen systeem, anderzijds kan het subject ook een waar te nemen systeem worden.

Een gram kunnen we benoemen als een waar te nemen systeem. We kunnen zien hoe hij er uit ziet en wat het kan. Anderzijds kan de maker ook een waar te nemen systeem worden. Je kunt de grammen maker (mens) op verschillende manieren onderzoeken door middel van een gram.

Zo kun je bijvoorbeeld zijn levensloop in een dynagram plaatsen en of zijn rol, functie, taken onderzoeken met een diagram.

Daarbij kunnen aspecten van de persoonlijkheid oplichten. Grammen maken doet een beroep op deze aspecten. In hoe verre kan ik (als mens en als grammen maker) mijn scheidende en verbindende vermogens gebruiken. En wat kan dat vertellen over mijn Ik functie, zelf functie, zijns functie en wordings functie.

Samenvattend:

Een waarnemend systeem verhoudt zich tot een waar te nemen systeem zoals een waar te nemen systeem zich ook weer kan verhouden tot een waarnemend systeem.

De maker (waarnemend) verhoudt zich tot een gram (waar te nemen) zoals een gram (waar te nemen systeem) zich weer kan verhouden tot zijn maker (waarnemend systeem).

Systeemdynamiek wil de wisselwerking tussen subject en object, tussen waarnemer en waargenomene, tussen waarnemend systeem en waar te nemen systeem aan de orde stellen in een structureel onherleidbaar patroon. Systeemdynamiek wil en kan de onderlinge verwevenheid van gegeven configuratieve componenten zodanig aan de orde stellen dat ze rationeel denkbaar kan worden in en vanuit een functioneel paradigma als een synthese tussen mythos en logos.

Subject en object zijn onmiddellijk verweven en dienen dat weefsel interactief te weven, systeemdynamiek biedt daartoe een dienstbaar instrument.

Subject en object staan niet op zich en voor zich, ze ontsluiten betekenis in de samenhang van de wisselwerking tussen het waargenomene en de waarnemer.

Wat we denken is niet alleen de werkelijkheid zelf, maar de werkelijkheid die wil verschijnen in en vanuit een systeem dynamische interactie tussen subject en object, subject en subject, object en object.

Subject en object zijn wel te onderscheiden, maar niet te scheiden, niet te onderscheiden maar wel te scheiden, zie hier hun paradoxale interactie, die vraagt om een systeem dynamisch geordend ont-moetingsveld.