Verwikkeling
Met het woord verwikkeling duiden we op de mate van samenhang die al of niet kan berusten op een meer deductieve of inductieve wijze van zoeken en of onderzoeken. Bij het woord verwikkeling denken we dan aan hoe uit het ene het andere zich kan ontwikkelen en of hoe uit het andere zich het ene kan inwikkelen. De dynamiek tussen ontwikkelen en inwikkelen zijn min of meer tegengesteld, meer naar buiten toe vorm krijgend en of meer naar binnen toe vorm krijgend, ze zijn te onderscheiden, maar niet te scheiden.
Het woord verwikkeling is wat algemener dan het woord schoenveter en of het woord slang. Het betreffen metaforen voor hetgeen we trachten in beeld te krijgen, de wijze waarop je een schoenveter strikt, bepaalt de mate waarin je de betreffende posities met elkaar wil verbinden. En de wijze van verbinden kan metaforisch gezien min of meer kronkelen als een slang, een heen en weer gaande longitudinale dynamiek verbeeldend. Kortom de boven vernoemde begrippen worden meer tentatief gebruikt dan definitorisch.
We hebben de wijze waarop we zijn gaan zoeken naar een min of meer beeld logische samenhang en de wijze waarop we dat in beeld probeerden te brengen tot nu toe op onderscheiden wijzen vorm gegeven. In 2014 hebben we met de artes-leden al zoekend naar de constituerende beeld variabelen vorm gegeven aan een meer lineaire reeks, die je zou kunnen benoemen als een boom-diagram, die van boven naar beneden loopt. In 2018 hebben we de constituerende variabelen min of meer vorm gegeven in een veld-diagram, hetgeen we hebben benoemd als een soort van grondpatroon, op grond waarvan we de diverse beeld variabelen in beeld konden brengen.
Je zou ook kunnen onderzoeken in hoeverre een stroom diagram en of een visgraat diagram valt vorm te geven, dan wel in welke mate een boom diagram kan vertakken tot een kruin, een geheel van samenhangende vertakkingen. Kortom hoe zijn de constituerende beeld variabelen van een diagram en of een mindmap in beeld te brengen, dat wil zeggen hoe kunnen ze op een consistente en coherente wijze zich tot elkaar verhouden in een web of matrix. Min of meer vormen de constituerende beeld variabelen een soort van netwerk, waarin de bepalende knopen op diverse wijzen met elkaar zijn te verbinden en of te scheiden.
Alles in de werkelijkheid vormt een min of meer samenhangend netwerk waarin de variabelen op onderscheiden wijzen met elkaar zijn te verknopen en of te relateren. Onderlinge relaties tussen de onderscheiden variabelen bepalen de wijze waarop ze al of niet in werking kunnen treden. Een te achterhalen netwerk vormt veelal een complexe samenhang met al of niet discursieve en of recursieve verbanden, onderscheiden verhoudingen en of raakvlakken. Zo weten we inmiddels bijvoorbeeld dat het bodemleven zowel ondergronds als bovengronds functioneert in een complexe onderlinge samenhang, die je wel kan ontrafelen in lineaire verbanden, maar die zonder die samenhang niet kan functioneren als een levend organisch geheel van variabelen, kortom een overkoepelend organisme, waarin onderscheiden organismen samenhangend functioneren.
Organische samenhangen kan je deels omzetten naar simplexe mechanische samenhangen, maar de vraag blijft in hoeverre je daarmee recht doet aan de vigerende complexe samenhangen, die de basis vormen van een zichzelf vormend en zichzelf in stand houdend, auto-poëtisch netwerk. Dat samenhangende netwerk is wel degelijk onwetend te verstoren en of soms wetend te herstellen. Het vraagt echter heel veel analytisch onderzoek om de bepalende variabelen te achterhalen, laat staan ze weer met elkaar werkend in hun analoge samenhang synthetisch te verbinden, want deels worden ze bepaald door causale lineaire verbanden en deels door holografisch elkaar beïnvloedende analoge verbanden, die tegelijkertijd dienen plaats te vinden.
Kortom hoe breng je een complex samenhangende werkelijkheid in beeld en tot begrip? Daartoe zochten we naar analoge beeldvelden (grammen) die qua ordening en structuur min of meer op een simplexe wijze gebaseerd zijn op een soort van grondpatroon en of velddiagram. De variabele beeld elementen dienen we dan ook zowel lineair (meer een boom diagram) als holografisch (meer een veld diagram) in beeld te brengen, daartoe zijn de onderscheiden pogingen in 2014 en in 2018 tastenderwijze ontstaan en vormen ze een altijd voorlopig resultaat op grond waarvan we trachten onderscheiden aspecten in en uit de werkelijkheid zodanig in beeld te brengen, dat we ze op hun analoge verbanden kunnen onderzoeken.
Aan de structuurgenese van 2014 zie je heel nadrukkelijk dat we min of meer ons bezig hielden met de bepalende coördinaten en de daartussen te trekken assen, relaties en of verhoudingen, die we in het grondpatroon hebben geplaatst op de gestippelde diagonale as, die van NO naar ZW verloopt of vice versa. Pas met de structuurgenese van 2018 komen de verbanden, contouren, raakvlakken en resonanties in beeld, die we in het grondpatroon hebben geplaatst op de golvende diagonaal, die van ZO naar NW verloopt en vice versa. Met andere woorden, er vond onbewust een verschuiving plaats van een boomdiagram naar een velddiagram, in deze het grondpatroon, waarin zeer wel ook qua opbouw achtereenvolgende samenhangende componenten in beeld gebracht konden worden, in deze bronpunten/coördinaten, verbanden/contouren, assen/verhoudingen, raakvlakken/resonanties, zie daartoe het grondpatroon.
Een poging om de 2014 en 2018 versie in een synthetische samenhang te plaatsen, deed ofwel de één ofwel de ander tekort, op grond waarvan we ze zowel in de tijd als in de ruimte hier onderstaand onderscheiden afbeelden. Vervolgens hebben we getracht ze laag voor laag nog te voorzien van tekst en uitleg, maar uiteindelijk stond en staat die uitleg in de voorafgaande hoofdstukjes van hoe te denken, zie de rechter menubalk. Vandaar dat voor degene, die alle woorden, begrippen en uitleg heeft doorwrocht, nu in alle rust het slechts in beeld gebrachte zelf kan voorzien van hetgeen zij weet te begrijpen en te beelden, al of niet terug grijpend op de voorafgaande tekst en uitleg dan wel voortbordurend op weg naar een nieuw te beelden wijze van begrijpen aangaande het zoeken naar een simplex om in deze een complexe werkelijkheid adequaat analoog en compatibel in beeld en tot begrip te brengen. Zie daartoe de tot op heden beide wijzen om een ‘structuurgenese’, een ‘verwikkeling’, een ‘schoenveter’ en of een ‘slang’ te beelden.